جدول جو
جدول جو

معنی آل زیار - جستجوی لغت در جدول جو

آل زیار
(لِ)
سلسله ای از ملوک و امرای ایرانی نژاد در گرگان، از سال 316 تا 434 ه. ق. مؤسس این سلسله مرداویج (مرداویز) بن زیار که خود را از اعقاب پادشاهان قدیم میشمرد در جرجان علم استقلال برافراشت و اصفهان و همدان را نیز بحیطۀ تصرف آورد و در سالهای 316 تا319 ایران غربی را تا حوالی حلوان مسخر کرد. آل بویه نخست در خدمت او بودند و علی بن بویه از دست او حکومت کرج داشت. مرداویج صورهً فرمان خلفای عباسی را گردن نهاده بود و برادر او وشمگیر بن زیار نسبت به سامانیان نیز اظهار انقیاد میکرد. پس از آنکه آل بویه به سال 320 استقلال یافتند اقتدار زیاریان بجرجان و طبرستان محدود شد، و این سلسله را غزنویان منقرض کردند.
مردوایج بن زیار (316-323) ، ابومنصور بن وشمگیر ملقب بظهیرالدوله (323-356) ، بیستون (356-366) ، شمس المعالی قابوس معروفترین افراد این سلسله (366-403) ، انوشیروان (دارا؟) (420-434)
لغت نامه دهخدا
آل زیار
مجموعه ی اولاد و احفاد مرداویج زیاری که مطابق، ۱۶ (هـق) بر
فرهنگ گویش مازندرانی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

آل زیاد
(لِ)
اولاد زیاد بن ابیه که معاویه بن ابی سفیان او را بپدر خویش ابوسفیان ملحق ساخت، و در دواوین و انساب، او و فرزندانش را بقریش منسوب کردند. و عبیدالله زیاد، حسین بن علی علیه السلام را بامر یزید در کربلا بشهادت رسانید:
کربلا چون مقام و منزل ساخت
تا که آل زیاد بر وی تاخت.
سنائی.
کرده آل زیاد و شمر لعین
ابتذال چنین بتر بر دین.
سنائی.
آل مروان و آل سفله زیاد
که نرفتند جز براه عناد.
سنائی.
و مهدی عباسی در 159 ه. ق. نسب آنان رابگردانید و بمردی موسوم به عبید رومی از ثقیف نسب کرد
لغت نامه دهخدا
ده زیار
(دِهْ)
دهی است از دهستان زنگی آباد بخش مرکزی شهرستان کرمان. واقع در 60هزارگزی شمال باختری کرمان. سکنۀ آن 700 تن. آب آن از قنات تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
لغت نامه دهخدا
انوشیروان آل زیار
(اَ رَ)
ابن قابوس بن وشمگیر بن زیار ششمین و آخرین پادشاه از آل زیار از 420 تا 434 هجری قمری و ظاهراً لقب او دارا بوده است. (یادداشت بخط مؤلف) ، اندازه کردن چیزی را، حسد بردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
آل میان
نام مرتعی در آمل
فرهنگ گویش مازندرانی
آل مار
مار دیو، عجوزه –زن بسیار زشت
فرهنگ گویش مازندرانی